ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

«Πληρώσαμε πολλά, δεν θα πληρώσουμε πάλι την κρίση τους» με αυτό το σύνθημα διαδήλωσαν στην κεντρική πλατεία της Καρδίτσας εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, γυναίκες, νέοι στο συλλαλητήριο που διοργάνωσαν τα σωματεία  Εμποροϋπαλλήλων ν. Καρδίτσας, Οικοδόμων, συνταξιούχων ΙΚΑ.  

Στην συγκέντρωση συμμετείχαν η Επιτροπή Αγώνα υγειονομικών Νοσοκομείου και Κέντρων Υγείας του νομού, η ΕΟΑΣΚ, και ο Σύλλογος Γυναικών Καρδίτσας (μέλος ΟΓΕ).

Χαιρετισμό απηύθυνε ο Γραμματέας της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Έκτορας Γάζος, που έκανε αναφορά στα τεράστια προβλήματα στον χώρο της υγείας στο νομό και κάλεσε σε συμμετοχή στην πανελλαδική κινητοποίηση των υγειονομικών την Τρίτη 16 Ιουνίου, στις 10.30 πμ στην πύλη του νοσοκομείου. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων  Στέλιος Σαριδάκης που κατήγγειλε τις πολιτικές που ακολουθούνται και τις επιπτώσεις τους στην παιδεία, την υγεία, στο εισόδημα των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των  μικρομεσαίων αγροτών και των μικροσυνταξιούχων αλλά και και στις εργασιακές σχέσεις.

«Αυτές οι πολιτικές -τόνισε -εξυπηρετούν το  μεγάλο κεφάλαιο και δημιουργούν νέες στρατιές ανέργων, ενώ ταυτόχρονα θα υποχρεώσουν τον λαό να πληρώσει για άλλη μια φορά την κρίση που δημιουργούν.»

Κατήγγειλε το Εργατικό Κέντρο Καρδίτσας και την ηγεσία της  ΓΣΕΕ ότι με την στάση τους εξυπηρετούν αυτές τις πολιτικές και κάλεσε όλους «να συνταχθούν με τα συνδικάτα και με τον αγώνα τους για να  ματαιώσουν στην πράξη όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές».

Τέλος τάχθηκε κατά της δημιουργίας αιολικών πάρκων στα Άγραφα και κάλεσε τους Καρδιτσιώτες στη μουσική διαμαρτυρία στις 21 Ιουνίου.

Μετά το τέλος της ομιλίας πραγματοποιήθηκε πορεία.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 11 ΙΟΥΝΗ 2020.

Στέλιος Σαριδάκης: Πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Υπαλλήλων με σχέση ιδιωτικού δικαίου νομού Καρδίτσας, μέλος του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας, μέλος της Γραμματείας Καρδίτσας ΠΑΜΕ.

«Χαιρετίζουμε τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους που καθόλη τη διάρκεια της καραντίνας αλλά και τώρα κρατάνε ψηλά το κεφάλι παλεύοντας για το δικαίωμα στην υγεία, την ασφάλεια σε κάθε τόπο δουλειάς. 

Χαιρετίζουμε τους μικρομεσαίους αγρότες, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους που βρίσκονται στο μετερίζι του αγώνα τώρα μέσα στη «φούρια» της δουλειάς τους ενώνοντας τη φωνή τους μαζί μας και παλεύοντας αυτή την πολιτική, που τους πλήττει σε ίσο βαθμό με εμάς.

Χαιρετίζουμε τις γυναίκες, τη νεολαία, που στο πλευρό των ταξικών σωματείων αντιπαλεύουν τη βαρβαρότητα, την ξεδιαντροπιά σε όλες τις πτυχές της ζωής. 

Συνάδερφοι

Φαίνεται να θέλουν από όλες τις πλευρές να μας πείσουν πως η σελίδα άλλαξε και οδεύουμε προς μια νέα, άλλη εποχή. 

Τα σχολεία άνοιξαν και μαζί τους άνοιξε ο «ασκός του Αιόλου» για μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς με το νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο, που ήρθε προς συζήτηση και ψήφιση και «σβήνει μονοκοντυλιά» μαθησιακά και εργασιακά δικαιώματα. Το ζήτημα της εκπαίδευσης, όμως, είναι ζήτημα που αφορά όλους τους εργαζόμενους και στηρίζουμε τον αγώνα εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών ενώνοντας της φωνή μας μαζί τους, για να μην περάσει το νέο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο.

Κυβέρνηση, ΕΕ και μεγαλοεργοδοσία πανηγυρίζουν το άνοιγμα των αγορών, το τέλος της καραντίνας, την επανεκκίνηση της οικονομίας. Πανηγυρίζουν την «επιτυχία», όπως λένε της Ελλάδας να έχει τα λιγότερα κρούσματα και τους λιγότερους νεκρούς. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι όμως. Αυτό συμβαίνει γιατί πρόσεχε ο ίδιος ο λαός, γιατί πρόσεξε τους δικούς του ανθρώπους, τους αγαπημένους του και όχι γιατί το σύστημα υγείας τα κατάφερε. Το δημόσιο σύστημα υγείας, το κάθε δημόσιο σύστημα υγείας στις μεγάλες χώρες του καπιταλισμού, στις χώρες πρότυπα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της κερδοφορίας είναι ξεκρέμαστο, έρμαιο των ελλείψεών του σε όλους τους τομείς από υλικά μέχρι και προσωπικό και φωνάζει όπως και χιλιάδες άνθρωποι ανά τον κόσμο ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει από τα τόσα ψεύτικα χειροκροτήματα που άκουσε και έλαβε όλο το προηγούμενο διάστημα. Γι’ αυτά τα προβλήματα οι υγειονομικοί προχωράνε στις 16 του Ιούνη σε πανελλαδική, πανυγειονομική απεργία, γι’ αυτά τα προβλήματα και το ταξικό εργατικό κίνημα θα βρίσκεται στο πλευρό τους πανελλαδικά αλλά και εδώ στην Καρδίτσα στηρίζοντας την όποια πρωτοβουλία τους. 

Πανηγυρίζουν στα καλοπληρωμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για τον τουρισμό, που ξεκινάει, και τους τουρίστες, που θα φτάσουν σε νησιά και τουριστικές περιοχές χωρίς ούτε έναν γιατρό, χωρίς κέντρα υγείας. Για να δούμε όμως γιατί δε λένε κουβέντα για τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, που δεν πρόκειται να δούνε διακοπές ούτε στον αιώνα τον άπαντα; Για όσους δουλεύουν στον τουρισμό, στον επισιτισμό που καλούνται σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας να λιώσουν τα κόκαλά τους, για να βγάλουν κέρδος οι μεγαλοξενοδόχοι; Για όσους συνεχίζουν να παραμένουν άνεργοι μετά και τις «προσωρινού χαρακτήρα» μόνιμες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που πέρασε η Κυβέρνηση στα μουλωχτά όλο το προηγούμενο διάστημα για χάρη του ΣΕΒ;

Θα έρθουν οι τουρίστες να απολαύσουν τη φύση και τα κάλλη του περιβάλλοντος; Ποια; Τα ξεπουλημένα στις εταιρίες ενέργειας και στις μεγάλες κατασκευαστικές; Γιατί για τέτοια ανάπτυξη μιλάνε και τέτοια ανάπτυξη ονειρεύονται. Γιατί δεν  μιλάνε για το κομμένο, πανάκριβο αντικειμενικά ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά, την πανάκριβη ενέργεια που ιδιωτικοποιείται και τα διάφορα φιλέτα που πουλιούνται στο όνομα του κέρδους από θάλασσες μέχρι βουνά όπως εδώ στην περιοχή μας; εμείς μιλάμε. Και όχι απλώς μιλάμε αλλά φωνάξαμε και φωνάζουμε. Απαιτούμε να σταματήσει κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα σε σχέση με την εγκατάσταση αιολικών στα Άγραφα εδώ στην Καρδίτσα αγωνιζόμενοι ταυτόχρονα για φτηνό ρεύμα, φτηνή ενέργεια με βάση τις ανάγκες του λαού. Γι’ αυτό εξάλλου καλούμε στις 21 Ιούνη στη συναυλία που διοργανώνουμε μέσα στα πλαίσια του συντονιστικού ενάντια στα αιολικά στα Άγραφα σε συνεργασία με τους συναδέρφους μουσικούς. Γι’ αυτό και το ζήτημα το συνδέουμε και με το στρατόπεδο – άλσος Λουμάκη που δίνεται φιλέτο ενώ κανονικά θα έπρεπε να αξιοποιηθεί σαν πάρκο για την αναψυχή και άθληση όλων των πολιτών.

Και την ίδια στιγμή που το εμπόριο τροφίμων, τα σούπερ μάρκετ και η μεγάλη βιομηχανία έβγαλε δισεκατομμύρια κέρδη, δε λένε κουβέντα για τους χαμένους μισθούς των εργαζομένων, για τους χιλιάδες άνεργους οικοδόμους, που αν δεν πάλευαν δεν θα έπαιρναν ούτε αυτά τα 800€, για τους χιλιάδες των συνταξιούχων που αντί για αυξήσεις βλέπουν συνεχόμενες ουσιαστικές μειώσεις στην ήδη πενιχρή τους σύνταξη.

Ξέρετε μόνο τι μας λένε; Ότι τη νέα κρίση που έρχεται θα την πληρώσουμε πάλι εμείς. Όπως πληρώσαμε την προηγούμενη, όπως πληρώσαμε την ανάπτυξη. 

Μάλιστα τη στάση αυτή στηρίζει και ο κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, του Εργατικού κέντρου Καρδίτσας που δεν βρήκε ούτε ένα λόγο να πει για τα νέα μέτρα που καίνε τους εργαζόμενους και αφού τους βάζει τη φωτιά από το δικό της μετερίζι μετά τους αλείφει και λίγο λάδι, για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της. Γιατί πώς αλλιώς δικαιολογείται η απουσία και η συνεχόμενη σιωπή για τα ζητήματα των εργαζομένων, για την ουσία των προβλημάτων τους; Πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι ενώ οι εργαζόμενοι καίγονται η πλειοψηφία του εργατικού κέντρου Καρδίτσας χτενίζεται; Οι εργαζόμενοι, όμως, δεν θέλουν το εργατικό κίνημα για να το παίζει ρήτορας και μεσάζοντας υπέρ των εργοδοτών. Θέλει βράχο στο πλευρό του, θέλει τα Σωματεία να είναι η ασπίδα, η ελπίδα και η προοπτική και όχι ο αφρός που σβήνει τη φωτιά του αγώνα. 

Όμως λογαριάζουν για εμάς χωρίς εμάς. Δεν είμαστε στο 2010 αλλά στο 2020. 

Η πείρα για τους εργαζόμενους, για το εργατικό κίνημα είναι πλούσια και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι ιδιοκτήτες των επιχειρηματικών ομίλων, η κυβέρνηση και τα κόμματά τους, τα τσιράκια τους στο συνδικαλιστικό κίνημα γι' αυτό ζητάνε «ομοψυχία» όλοι μαζί, διαλαλούν πως τάχα είμαστε στην ίδια όχθη, για να υποταχθούμε στους δικούς τους στόχους, στη δική τους αντεργατική πολιτική. Η περίοδος της πανδημίας απέδειξε, ότι χωρίς εργαζόμενους η οικονομία δεν κινείται. Επιβεβαίωσε, ότι εμείς παράγουμε τον πλούτο κι όχι τα αφεντικά.

Σήμερα διαδηλώνουμ

ε γιατί δεν αντέχουμε άλλο!

Γιατί έχουμε πληρώσει ήδη αρκετά! Γιατί δε θα πληρώσουμε ξανά!

Η πείρα που έχουμε αποκτήσει πρέπει να γίνει ενεργή συμμετοχή, συνειδητή δράση. Να παλέψουμε για τη ζωή μας! Να διεκδικήσουμε με επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες, για το μεροκάματο, την ασφάλιση, για τη διασφάλιση του εργατικού εισοδήματος, για μέτρα υγείας και ασφάλειας, για την εξάλειψη των αιτιών των εργατικών – λαϊκών προβλημάτων, για την οριστική εξάλειψη της οικονομικής κρίσης, για να απαλλαγούμε οριστικά από τους εκμεταλλευτές του δικού μας μόχθου. Η ελπίδα μας βρίσκεται στη συσπείρωση στα συνδικάτα μας, στην οργάνωσή μας, στην ενίσχυση της ταξικής γραμμής πάλης απέναντι στο συμβιβασμό, την ηττοπάθεια, τη συναίνεση.

Δεν αποδεχόμαστε την κανονικότητά  τους! Η κανονικότητά τους είναι ο συμβιβασμός με την ανεργία, τη φτώχεια, τη ζωή με τα ελάχιστα!

Απαιτούμε:

·         Κατάργηση των αντεργατικών διατάξεων των ΠΝΠ και όλων των αντεργατικών νόμων.

·         Κανένας χωρίς αξιοπρεπές εισόδημα. Να πληρώσουν κράτος κι εργοδοσία.

·         Καμία μείωση μισθού, απώλεια του εισοδήματος των εργαζομένων.

·         Καμία απόλυση. Καμία δυσμενής μεταβολή των εργασιακών σχέσεων.

·         Κατάργηση πλειστηριασμών και κατασχέσεων για την εργατική-λαϊκή οικογένεια. Απαλλαγή των εργαζομένων από χρέη για ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, ενοίκιο, τηλέφωνο,  internet για όλο το διάστημα της καραντίνας και για όσο διαρκούν τα έκτακτα μέτρα.

·         Ουσιαστική προστασία των ανέργων. Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

·         Πλήρη, επαρκή κι αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό του δημόσιου συστήματος Υγείας με προσλήψεις μόνιμου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού με πλήρη εργασιακά δικαιώματα. Να ανοίξουν όλες οι δημόσιες δομές υγείας που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια.

Οργανώνουμε την πάλη μας απέναντι στους επιχειρηματικούς ομίλους, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, για να μη ματώσουμε ξανά για τα κέρδη των εκμεταλλευτών μας Οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας για δουλειά με δικαιώματα. 

Όλοι για έναν και ένας για όλους.