Γιατί πρέπει να απεργήσουμε στις 6 Νοέμβρη

Η δύναμη των εργατών είναι μεγάλη και πρέπει να τη δείξουμε.

Το ΠΑΜΕ καλεί τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα συνδικάτα, τις επιτροπές των σωματείων στους τόπους δουλειάς, μπροστά στην απεργία στις 6 Νοέμβρη να βρεθούμε ακόμα πιο κοντά στις αγωνίες και τα βάσανα της εργατικής τάξης, των ανέργων, της νεολαίας, των συνταξιούχων. Να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να συμμετέχουν μαζικά οι εργαζόμενοι στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Κανένας εργασιακός χώρος να μην μείνει χωρίς εκεί να έχουμε βρεθεί και ενημερώσει τους εργαζόμενους.

Για να σπάει ο φόβος και η τρομοκρατία που εξαπολύει η εργοδοσία, η απογοήτευση. Να δώσουμε απαντήσεις στα ερωτήματα και τους προβληματισμούς που έχουν οι εργαζόμενοι για το τι πρέπει να γίνει, ποια είναι η διέξοδος, πως πρέπει να οργανωθεί ο αγώνας. Δεν φτάνει ένα μοίρασμα μόνο μιας ανακοίνωσης. Γνωρίζουμε τον φόβο, την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς. Γνωρίζουμε τι αγώνας χρειάζεται, τι προετοιμασία για να συμμετέχει ο εργαζόμενος στην απεργία και κυρίως για να την κάνει δική του υπόθεση.

Καλούμε τους άνεργους στις 6 Νοέμβρη να γίνουμε ένα μεγάλο ποτάμι μάχης και διεκδίκησης μαζί με τα συνδικάτα. Οι δυσκολίες που φέρνει η ανεργία είναι τεράστιες, όταν δεν έχεις ένα πιάτο φαί, όταν δεν έχεις ρεύμα στο σπίτι, όταν αγωνιάς κάθε μέρα τι να κάνεις για να ζήσεις την οικογένεια σου. Θα ξεπεραστούν όμως με τη μιζέρια, την απογοήτευση, στο περιθώριο που μας θέλουν;

Μπορούμε να περιμένουμε χωρίς να τους δείξουμε τη δύναμη μας;. Η θέση όλων των ανέργων είναι στην πάλη. Να Οι άνεργοι μαζί με τα εργατικά συνδικάτα να ενωθούμε για να απαιτήσουμε ζωή με δικαιώματα για τις οικογένειες μας. Η δύναμη της συλλογικής πάλης, του ταξικού αγώνα, της υψωμένης γροθιάς μας δίνει ελπίδα, αποφασιστικότητα, προοπτική για να απαιτήσουμε δουλειά με δικαιώματα, ένα καλύτερο μέλλον.

Σε κάθε απεργία οι εργαζόμενοι ρωτούν γιατί να απεργήσουμε, είναι ανάγκη; Η πρόταση του ΠΑΜΕ είναι να συζητήσουμε, να σκεφτούμε συλλογικά σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γραφείο, σε κάθε βάρδια του εργοστασίου, σε κάθε καράβι, παντού ότι πρέπει την ημέρα της απεργίας να μην πάει κανείς για δουλειά, να αναλάβουμε οι ίδιοι την επιτυχία της απεργίας και μαζί με το συνδικάτο του κλάδου οργανωμένα με αλληλεγγύη να δείξουμε τη δύναμη μας.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΠΕΡΓΗΣΟΥΜΕ

Γιατί η κυβέρνηση πρέπει να πάρει μαζική απάντηση από την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, να δυναμώσει ο αγώνας με όλες τις μορφές. Γιατί δεν πρέπει να περάσει η απογοήτευση, ο συμβιβασμός, η λογική ότι οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα. Για να μην δώσουμε την ευκαιρία στην κυβέρνηση, στους επιχειρηματικούς ομίλους να τελειώσουν με ότι εργατικό δικαίωμα απέμεινε, να χτυπήσουν τη συλλογική δράση, τη συλλογική πάλη.

 Γιατί οι άνεργοι δεν έχουνε ούτε ένα πιάτο φαγητό. Δεν μπορούμε  να ζήσουμε τις οικογένειες μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε με τα 300 ευρώ επίδομα ανεργίας. Είναι ζωτική ανάγκη να αυξηθεί το επίδομα ανεργίας και ο χρόνος επιδότησης και να το παίρνουν όλοι χωρίς προϋποθέσεις. Να καταργηθούν τα δουλεμπορικά γραφεία που εκμεταλλεύονται την ανάγκη μας για δουλειά.

Γιατί οι εργαζόμενοι δεν μπορούμε να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο για 300 και 400 ευρώ. Πώς ο εργαζόμενος, ο άνεργος θα βάλει πετρέλαιο για το χειμώνα; Δεν μπορούμε να ανεχτούμε την κατάργηση του κατώτερου μεροκάματου και των ΣΣΕ. Θέλουμε συλλογικές συμβάσεις και όχι ατομικές που μας οδηγούν να είμαστε ο κάθε ένας μόνος του απέναντι στην εργοδοσία.

Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε κάθε μέρα με τη θηλιά της ανασφάλειας, αν θα πάμε το πρωί στη δουλειά και θα μας στείλουν στο λογιστήριο να πάρουμε την απόλυση και αυτή χωρίς αποζημίωση. Γι’ αυτό πρέπει να απαιτήσουμε σταθερή και μόνιμη δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Να απαιτήσουμε καμιά απόλυση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Γιατί θέλουμε να μπορούμε όταν ασθενήσουμε να έχουμε περίθαλψη δωρεάν και φάρμακα και όχι να πληρώνουμε το χαράτσι των 5 και 25 ευρώ.

Γιατί οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν ανεχόμαστε τις περικοπές στις συντάξεις, και τα επιδόματα. Συντάξεις απ’ τις οποίες σήμερα ζει μια ολόκληρη οικογένεια.

Γιατί η περικοπή 2 δις από τον κρατικό προϋπολογισμό για την κοινωνική ασφάλιση θα μειώσει κι’ άλλο τις συντάξεις και τις παροχές.

Γιατί τα σχολεία δεν έχουν δασκάλους, δεν έχουν υποδομές. Δεκάδες παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων πετιούνται έξω από τα σχολεία, από την γνώση και πρέπει να διεκδικήσουμε να λυθούν άμεσα χωρίς οι εργαζόμενοι να αναγκάζονται να πληρώνουν χιλιάδες ευρώ από τον οικογενειακό προϋπολογισμό που έτσι κι’ αλλιώς δεν τα έχουν γιατί τα έχουν καταληστεύσει η εργοδοσία και η κυβέρνηση.

Γιατί την ώρα που κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση και τα μονοπώλια επιτίθενται και παίρνουν νέα μέτρα την ίδια ώρα απλόχερα μέσω του προϋπολογισμού δίνουν στο κεφάλαιο νέες φοροαπαλλαγές, νέες μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές, περισσότερα κίνητρα στο όνομα των επενδύσεων κλπ.

Γιατί η ιδιωτικοποίηση του νερού, της ενέργειας, της υγείας, της παιδείας, των μεταφορών, των λιμανιών θα φέρει νέα βάσανα στη ζωή όλων μας, με νέες αυξήσεις στα τιμολόγια, με χειροτέρευση των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Γιατί οι αυτοαπασχολούμενοι που η μπότα των επιχειρηματικών ομίλων τους κλείνει και τους στέλνει στην ανεργία είναι σύμμαχοι των εργαζομένων και πρέπει να δυναμώσει η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες.

Γιατί δεν μπορούμε να αφήσουμε τη λύση των προβλημάτων μας σε ναζιστικές, φασιστικές, εγκληματικές οργανώσεις, στην Χρυσή Αυγή που είναι με τις μειώσεις μισθών, που είναι με τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, που φτιάχνει δουλεμπορικά γραφεία, που είναι με τους μεγαλοκλινικάρχες της ιδιωτικής υγείας. Γιατί δεν μπορούμε να ζούμε με την αυταπάτη ότι τέτοιες οργανώσεις μπορούν να τιμωρήσουν αντί για μας αυτούς που ευθύνονται για τα βάσανα μας.