Σειρά έχουν οι συνάδελφοι των Μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος. Μήπως αύριο είναι η δική σου σειρά; Όχι άλλα βήματα πίσω

Η αρχή είχε γίνει σε επίπεδο Θεσσαλίας από τον όμιλο "Σούπερ Μάρκετ Λάρισα ΑΒΕΕ". Το 2011 η παραπάνω Διοίκηση είχε την απαίτηση από τους εργαζόμενους ένα μέρος του μισθού τους να τους το δίνει σε τρόφιμα. Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω ανακοίνωση:

Τον περασμένο Ιούνιο το σκηνικό επαναλήφθηκε με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τα Μάρκετ "Αρβανιτίδης". Είχαμε αναφερθεί αναλυτικά τότε για τις περίφημες διατακτικές.

Στο σημερινό Κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας "Το παρόν" (25.08.2013) γίνεται αναφορά για τα Μάρκετ "ΑΒ Βασιλόπουλος". Η εργοδοσία αποφάσισε ένα μέρος του μισθού να δίνεται σε κουπόνια για την αγορά τροφίμων. Διαβάστε το άρθρο:

Όπως θα διαβάσατε το άρθρο αναφέρεται και σε άλλους δυο εργασιακούς χώρους που ακολουθούν την ίδια μέθοδο και δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίο.

Το συμπέρασμα που βγαίνει από τα παραπάνω.

• Χρόνια πολλά πριν ο κάθε συνάδελφος - συναδέλφισσα κοιτούσε τη δουλεία του.

• Όταν μας κόβαν μισθούς, άδειες, ρεπό, επιδόματα που μας κλέβαν και άλλα πολλά, ακόμα και στα ψυγεία μας κλείναν όταν έκανε έλεγχο η επιθεώρηση, ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ μη και χάσουμε τη δουλειά.

• Όταν έπρεπε να απεργήσουμε για τα δίκια μας, να βγούμε στο δρόμο, ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ μη και χάσουμε τη δουλειά.

• Όταν  απόλυαν κόσμο που κάποιοι από αυτούς δεν είχαν απεργήσει ποτέ τους για να πεις πως έφταιξε αυτό, ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ μη και χάσουμε τη δουλειά και έτσι δεν τους στηρίζαμε να πάρουν πίσω τις δουλειές τους.

• Όταν η καλή μας Ομοσπονδία Ι.Υ.Ε. συμφωνούσε στην κατάργηση της Κυριακής αργίας πάλι ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΑΜΕ.

• Ούτε και στην περίπτωση της Γ.Σ.Ε.Ε. και των Εργατικών της Κέντρων όταν υπογράφανε για να πάρουμε 0,77€ αύξηση. ΟΥΤΕ ΤΟΤΕ ΜΙΛΗΣΑΜΕ.

Για να μην γινόμαστε κουραστικοί συνάδελφοι θέλουμε με όλα αυτά να καταλήξουμε στο εξής: Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κάνει πίσω κανένας τους. Το αντίθετο. Η επίθεσή τους απέναντί μας, στα παιδιά μας, στις οικογένειές μας είναι πλέον σε καθημερινή βάση. Η ατάκα οι καιροί "είναι δύσκολοι και να κάτσουμε στ' αβγά μας" πρέπει να πάψει να λέγεται.

Η τύχη μας είναι στα χέρια μας. Πρέπει επιτέλους να αρχίσουμε να μαθαίνουμε απ' τα λάθη μας. Κάτω από την απειλή και το φόβο της απόλυσης εκχωρούμε συνεχώς δικαιώματα, παρόλα αυτά δε σταματούν να θέλουν κι άλλα, μέχρι την απόλυτη εξαθλίωσή μας.

Όχι άλλα βήματα πίσω. Τώρα πια μόνο βήματα μπροστά. Με θάρρος, χωρίς φόβο και μιζέρια. Οι καιροί είναι όντως δύσκολοι. Γι' αυτό δεν πρέπει να είναι κανένας μόνος του. Όλοι μαζί συσπειρωμένοι στο Σωματείο και αγώνα καθημερινό σε κάθε χώρο δουλειάς .